دوشنبهSGHAROOOON ی گذشته، اپل تاریخ برگزاری رویداد خاص ی خود با شعار One More Thing را شایسته کردن ۲۱:۳۰ دهم نوامبر (بیستم آبان) اعلام کرد. هوی می رود بوسیله جهت همگی گیری ویروس کرونا، این رویداد نیز مانند دو رویداد قبل، بوسیله رخساره ازپیش ضبط شده درون اپل پارک و با حضور آویشن کوک و تعداد انگشت شماری از دیگر مدیران اپل برگزار شود.
ازآنجاکه این رویداد به گمان زیاد به رونمایی مدل های جدید مک مبتنی بر آرم اختصاص خواهد داشت و عزب یک روز تا شناساندن محصولات جدید اپل باقی مانده، مناقشه درباره ی تبار بعدی رایانه های مک اپل بیش از هر زمان دیگری داغ شده است.
مهاجرت به معماری متاخر
قبل از پایان این سال و آغاز دهه ی جدید، اپل آماده است تا از معماری جدیدی برای سیستم عامل خودی داشتنی مک رونمایی کند و این لول گام مهمی در آینده ی مک به احصائیه می آید. داخل چهار دهه ی گذشته، اپل به طور منحصربه ویژگی مجموعه ای از اقدامات اساسی انجام داده است تا سخت اسباب مک را به معماری تراشه های کاملا جدید و متفاوتی تغییر دهد.
هیچ پلتفرم محاسباتی دیگری حتی درون مقیاس مشابه، چنین رفتار پیچیده ای را حتی یک وعده با موفقیت اجرا نداده است، چه برسد به جدیت برای سه تبدیل عمده ی پلتفرم که اپل در مک خلق کرده است: از موتورولا ۶۸۰۰۰ به PowerPC در دهه ی ۱۹۹۰، پس ازآن به معماری Intel x86 در دهه ی ۲۰۰۰ به و اکنون مهاجرت به معماری آرم (ARM) و پردازنده های عام نقشه کشی شده ی خود اپل.
هر مهاجرت شامل تلاش های گسترده ای بخاطر نه تنها تحویل سخت افزار جدید، بلکه تغییر سیستم عامل های گسترده ی درنگ افزاری و ابداع ابزارهای ترقی جدید بخاطر به حداقل رساندن مشکلات تو واگذاری کاربران و توسعه دهندگان است.
هنگامی که اپل در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ به پردازنده های PowerPC مهاجرت کرد، سایر سیستم عامل ها و کامپیوترهای آن ساعت ازجمله Windows NT مایکروسافت، Commodore Amiga ،IBM's OS/2 و بسیاری دیگر نیز قرار حیات مشابه اپل و به صورت موازی انتقال معماری خود را اجرا دهند.
توانایی تحدید به بی تا اپل در مهاجرت کامل به پردازنده های PowerPC درنهایت نتوانست آن طور که انتظار می رفت، بوسیله سود اپل تمام شود؛ چراکه دیگر شرکت ها داخل ایفا این فقره انقراض خوردند و درنتیجه، اپل یکتا شرکت مهمی بود که از PowerPC یکروز می برد.
باتوجه بوسیله آنچه گفته شد، با وجود موفقیت آمیزبودن گذار اپل بوسیله معماری PowerPC و دشواری آن مهاجرت و حاصل ی غیرمنتظره اش، ممکن است حاکی از آن باشد که شاید سعی بخاطر اجرا چنین امر پیچیده و خطرناکی درنهایت سهو بوده باشد.مقاله های مرتبط:اپل احتمالا در حال حکم روی مک پروی کوچک تر استتصاویر مفهومی از آی مک مبتنی به خشکی امدن آرم؛ حاشیه ی کم و طراحی مدرن
مهاجرت اپل بوسیله پردازنده های مبتنی بر اینتل حدود یک دهه بعد به عنوان حرکتی استراتژیک و استادانه مدح شد و این امکان را به اپل عدالت که وارد بازارهای متاخر شود و درنهایت، جهیز عامل مک خویشتن را به طرز چشمگیری اتساع دهد. بااین حال، موفقیت اپل در مهاجرت به معماری x86 و پردازنده های اینتل تا پیمانه بیش زیادی مدیون تجربه ی قبلی این همدستی داخل مهاجرت از معماری موتورلا ۶۸۰۰۰ بوسیله PowerPC و فراگیری نحوه ی اجرای این طور انتقالی بود.جریان مهاجرت اپل به پردازنده های اپل سیلیکون بخاطر بیش از یک دهه داخل حال عمل است
بسیار مهم است که بدانیم اپل چرا و چگونه از مهاجرت دوباره و استعمال از خراش هایی با معماری عام خودش بوسیله جای معامله قطعات ازپیش آماده سود می سرما. اپل می تواند با استفاده از پردازنده های اختصاصی خود جدول زمانی و تولید کامپیوترهای مک را بیشتر کنترل کند. بوسیله نعوظ رک برملا است که روابط اپل و اینتل در چند سال گذشته به دلیل تأخیرهای وافر درون تولید تراشه به اندوه ریخته است. اپل می تواند با این کار تمام مشکلات پیش آمده را حل و محصولاتش را در بازه ی زمانی منظم تری رونمایی کند. این مهاجرت حتی درون سیستم عامل مک همچنین بسیار تأثیرگذار است.
آن طور که بوسیله نظر می رسد، حرکت اپل به سمت پردازنده های اپل سیلیکون حرکت چندان جدیدی نیست؛ مربوط به کوپرتینویی ها بیش از یک دهه برای این حرکت برنامه ریزی کرده اند و می نبوغ گفت از یک دهه پیش به فکر شروع این مهاجرت بوده اند. اپل از سال ۲۰۰۸ در حال توسعه ی پردازنده های مجتمع (SoC) عام اش بوده است. این تلاش درنهایت به ساخت خراش ی A4 منجر شد که داخل محصولاتی مثل آیفون ۴ و آیپد اورجینال (اولیه آیپد) و اولین اپل تی وی مبتنی به خشکی امدن iOS به کار رفت.
همچنین، اپل این قدم را فراتر گذاشت و داخل سال ۲۰۱۶، توسعه ی اولین مک های مهیا به پردازنده ی T1 را آغاز کرد. پردازنده ی سابق الذکر برای قابلیت هایی مانند کنترل امنیت تاچ آیدی (Touch ID) و ارائه ی محدودیت های مدیریت و کنترل سیستم (System Management Controller) طراحی شده بود و می توانست مک های مبتنی پهلو اینتل اپل را از دیگر رایانه های موجود در میدان متمایز کند.
اپل حتی قبل از پردازنده ی T1، میکروکنترلر SMC اختصاصی توسعه داده بود که مدیریت انرژی مکینتاش، شارژ باتری، زمان آماده به فقره شدن دستگاه، حالت های نمایش ویدئو و سایر محدودیت های شخصی سازی شده و درنهایت تجربه ی استفاده از مک را گشایش می بخشد.
از سال ۲۰۱۷، اپل در مک های جدید از نسل جدید تراشه های امنیتی موسوم به T2 مصرف می کند. این تراشه ی ۶۴ بیتی از رمزگذاری دیسک خمود تا پردازش شمایل و محدودیت هایی مانند آیپد سایدکار (iPad Sidecar) و کنترل و بهبود اشباع را برای کاربران مک به ارمغان آورد و امتحان ی اپل را تو تولید پردازنده برای مک ها یک پله بالا سرما. درحقیقت، می توان گفت درون چند سال گذشته مک های مجهز به تراشه ی T2 همان اپل سیلیکون هایی بودند که درکنار پردازنده های اینتل سازگاری بطی ء افزاری بومی x86 را ارائه می دادند.چگونه اپل مجبور بوسیله مهاجرت بوسیله اینتل شد
درحال حاضر، رایانه های مک اپل از همان معماری x86 اینتلی مصرف می کنند که سایر کامپیوترهای معیار صنعت، مانند PCهای ویندوزی یا لینوکسی از آن استفاده می کنند. درواقع به لطف تراشه های اینتل است که مک های امروزی می توانند درنگ افزارهای ویندوزی یا نمونه هایی از سرورهای لینوکسی را به راحتی اجرا کنند. از این تعهد پرداخت و سازگاری، بوسیله عنوان برهان حقیقی انتقال اپل بوسیله تراشه های اینتل داخل سال ۲۰۰۶ عنوان می شود.اصلی ترین دلیل مهاجرت اپل به پردازند های اینتل سازگاری با سایر پلتفرم ها نشانی می شود
قبل از مهاجرت اپل به پردازنده های اینتل، کوپرتینویی ها از تراش های PowerPC مصرف می کردند که غول فناوری آن زمان، یعنی IBM، آن را برای اپل طراحی می کرد که داخل آن زمان، روی کاغذ مزایای فنی بیشتری درمقایسه با تراشه های x86 عرضه می عدالت. بااین حال، PowerPC با گذشت زمان نتوانست پابه پای اینتل و معماری x86 رشد کند؛ اتفاقی که برهان عمده ی آن مسائل اقتصادی بود.
تا سال ۲۰۰۴، اپل تنها فروشنده ی مهمی وجود که از تراشه های PowerPC در محصولات خویشتن استفاده می کرد. داخل آن سوی میدان، بیشتر رایانه های موجود روی تراش های x86 اینتل متحد شده بودند و مقیاس اقتصادی گسترده ای را ایجاد کردند که درادامه ی سرمایه گذاری اینتل تو سلاله های بعد اینده تراش های x86 بیش مؤثر وجود. باتوجه به اینکه خرید مک بسیار آهسته نمو می کرد و هیچ چشم اندازی برای افزایش مطالبه برای تراشه های PowerPC بود نداشت، جهت و منابع مالی اندکی بخاطر ترقی ی معماری PowerPC و رقابت با نسل های متاخر پردازنده های x86 اینتل وجود داشت.
ترقی ی تبار های جدید از پردازنده امر زیاد پرهزینه ای حیات که فقط از عهده داری ی یک سازنده ی رایانه ی شخصی (اپل) برنمی آمد که فقط حدود ۳٫۳ میلیون مک تو سال به فروش می رساند. درون سال ۲۰۰۴، رایانه های شخصی با سیستم عامل ویندوز ۵۶ برابر بیشتر از مک های اپل فروش داشتند. در آن سال، سازندگان رایانه درمجموع ۱۸۲٫۵ میلیون رایانه ی شخصی فروختند که باعث شد فاصله ی بسیار بین سیستم عامل مکینتاش مبتنی پهلو پاور پی سی و پلتفرم Intel PC ایجاد شود.
دگرگونی معماری، عزب راهی حیات که اپل می توانست بوسیله واسطه ی آن شکاف ایجادشده را پر یواش و معیار اقتصادی اینتل را به مک ها آورد. این امر باعث شد اپل نه تنها با رقبای باطراوت افزاری خود همراه شود؛ بلکه با استفاده از آن و نمایش ی قابلیت های جدید امنیتی و استعداد های جدید macOS، ارزش بی نظیری به سیستم عامل خویشتن اضافه و محبوبیت آن را دو چندان کند.
تو سال ۲۰۱۲، هوراس ددیو (Horace Dediu) توضیح داد که اپل چگونه توانست با مک های اینتلی نسبت فروش Mac به PC را به سرعت افزایش و موضع غالب مایکروسافت را در رایانه های انحصاری تحول دهد. در بی پرده زیر، فروش رایانه های شخصی مبتنی پیاده شدن ویندوز را بوسیله عارض ضریبی از فروش مایه های اپلی بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ مشاهده می کنید که از عملکرد فوق العاده ی اپل بعد از مهاجرت به پردازنده های اینتل و البته معرفی کردن آیپدها و آیفون ها حکایت می یواش.
نسبت دستگاه های ویندوزی به دستگاه های اپلی با گذشت زمان اپل پلتفرمی جدید غیر اینتلی و بزرگ تیز از مک ایجاد کرد
تغییر زیاد اساسی دیگر، بلافاصله پس از مهاجرت به پردازنده های اینتل اتفاق افتاد که باعث شکل گیری اپل کنونی شد: عرضه ی آیفون داخل سال ۲۰۰۷ و بوسیله دنبال آن تبلت آیپد (iPad) مبتنی بر iOS در سال ۲۰۱۰. این دو محصول آینده ی درخشان اپل را شکل دادند و آن را به همدستی دوتریلیون دلاری کنونی تغییر کردند.
در دهه ای که گذشت، پلتفرم متاخر iOS اپل (مبتنی بر macOS) حداقل به معادل ی ویندوز، لینوکس، ChromeOS خواه هر سیستم عامل دسکتاپ یا موبایل دیگری بزرگ و به عقیده ی فدایی حتی تأثیرگذارتر شد. نکته ی اساسی پلتفرم جدید اپل آن بود که نیازی غصه بوسیله تراش های اینتل نداشت. اگرچه بسیاری از تحلیلگران صنعت قصد داشتند آیپد را تنها یک «مایه مصرف محتوا» نشان دهند، گشادگی سریع العمل ابتیاع iPad و کاربرد از آن برای تولید محتوا، اپل را به یکی از تولید کننده های بزرگ رایانه های انحصاری در گیتی تغییر کرد.
واقعیت این حیات که کاربران با استفاده از آیپدها و آیفون ها کارهایی انجام می دادند که به رخساره سنتی تو حیطه ی وظایف کامپیوترهای شخصی مدح می شدند و درعین حال کاربردهای جدیدی بخاطر رایانه های موبایلی ایجاد می کردند که رایانه های شخصی مبتنی کنار اینتل نمی توانستند با آن ها رقابت کنند. این میزان ای کلاسیک از نوآوری دگرگونی آفرین (Disruption) است؛ دشت نوآورانه ی جدیدی (آیفون و آیپد) که می توانست به طور مؤثر در طبق گزینه ی تیره نم و گران قیمت تر موجود در بازار رقابت کند که قابلیت های آن بیش از نیاز کابر بود (PCها).
با وجود تلاش های مختلف مایکروسافت بخاطر تاسیس ویندوز موبایل و تلاش های مختلف اینتل بخاطر فروش تراشه های x86 با سری پردازنده های موسوم بوسیله اتم (Atom) در محصولات لینوکس و اندروید و تلاش های گوگل بخاطر الگوگرفتن از آیپد با استفاده از اندروید (اندروید مصرف شده در تبلت ها) و مقابله با آن با لپ تاپ های مبتنی بر وب (کروم OS)، همگی ضعف خوردند و هیچ همدستی دیگری نتوانسته است پلتفرم برنامه های محاسباتی موبایل خلق کند که اقتدار رقابت تجاری با iOS و iPad OS اپل را درون استاندارد مشابه و نتایج تجاری شبیه داشته باشد.
درحقیقت، دلیل اینکه باهم اتحاد کردن های دیگر نتوانستند به موفقیت اپل برسند، این وجود که هیچ کس بوسیله رخ طولانی و کمال از اپل سرمشق نگرفت. گوگل با ChromeOS نزدیک ترین حالت را بوسیله اپل داشت و برقرار مانند مک های مبتنی بر اینتل، سیستم عامل منحصر به بی نظیر با سخت ادوات نسبتا استانداردی روش اندازی کرد؛ اما گوگل درنهایت، تو بیرون از مدارس ایالات متحده که اغلب به دنبال شاداب افزار زیاد مناسب بودند، نتوانست موفقیت خاصی برای کروم OS به مشت آورد.
تو دنیای اندروید نیز، تولیدکنندگانی که از مجوزهای اندروید در تلفن های هوشمند خود استعمال می کنند، به موفقیت و فروش زیادی رسیده اند؛ ولی ارزش پلتفرم اندروید بین فروشگاه های نرم افزاری متعدد و شرکت های باطراوت افزاری مختلف تقسیم شده است. این داخل حالی است که موفقیت سخت افزاری و نرم افزاری اکوسیستم iOS، چه ازلحاظ اعداد و ارقام و چه ازلحاظ مالی، تماما متعلق بوسیله اپل است.
ازآنجاکه اپل هم مانند دیگر تولیدکنندگان موبایل درون دستگاه های iOS خود از تراش های آرم استعمال می کرد، از تلاش مشترک دیگر باهم اتحاد کردن های جهان بخاطر توسعه ی این معماری پردازنده و ابزارهای درنگ افزاری مبتنی کنار آن شبیه کامپایلرها و... سود می سرما. دقیقا همان طورکه مک ها از معماری رایج پردازنده های دسکتاپ سود می بردند و اپل تمرکز خود را بوسیله جای ترقی ی پر اب افزار روی ترقی ی فردی های متمایزکننده ی نرم افزاری در macOS گذاشته بود، دستگاه های موبایلی اپل نیز از معماری متداول دنیای موبایل، یعنی ARM برای iOS و iPadOS استفاده می کردند و انفراد های کند افزاری را اسکناس تمایز خود درمقایسه با اندروید کرده بودند.
دراین میان، اختلاف دیگری نیز وجود داشت: درحالی که مک های اپل انتخابی مگر استفاده ی طولانی و کمال و بدون انحصاری سازی از پردازنده های x86 اینتل نداشتند، معماری آرم به وضع ای وجود که اپل می توانست در عارض تهیه ی مجوز، به طور مستقل پردازنده های خود را ترقی دهد و نبوغ های اختصاصی و متمایزکننده ی خود را بوسیله آن اضافه کند؛ درست شبیه همان طرز کار که اپل با نرم وسایل خود درون macOS، iOS و iPadOS می کند.
حال اپل با ارجاع قبیله های اینده مک ها بوسیله پردازنده های تقویت شده و تحدید به فرد خود، مجددا می تواند غصه مقیاس اقتصادی را دوباره احیا کند و هم از پیشرفت ها و قابلیت های متمایزکننده بهره مند شود که بها بی نظیری بوسیله علیه می بخشد. پیش زیرفون سایر رقبا بارها سعی کرده اند این فقره را در فضای رایانه شخصی و موبایل انجام دهند؛ اما هربار شکست زده اند.
در حصه سیستم عامل، هر دو شریک سامسونگ و ال جی تلاش کرده اند تا سیستم عامل های منحصر به فرد خویشتن را (Tizen و webOS) بخرند یا توسعه دهند؛ بااین حال، تو خارج از بازارهای کوچک تری مشابه تلویزیون و ساعت های هوشمند، اندروید به نعوظ مؤثری توانایی آن ها را درون توسعه ی سیستم عاملی متمایز روی سخت ادوات نمونه یا تلفن یا تبلت ها بست کرده است و با محبوبیت خویشتن دستور ی ورود سیستم عامل های دیگر را نمی دهد.
هواوی همچنین بوسیله برهان ممانعت ایالات متحده از استفاده از اندروید گوگل، ادعا کرده است که به زودی داخل محصولات خویشتن از سیستم عامل موسوم بوسیله هارمونی OS کاربرد خواهد کرد. باوجوداین، این فرمان فقط بیع هواوی را مختل خواهد کرد؛ در مقابل خریداران گوشی های هوشمند اندرویدی نمی خواهند گزینه ی جایگزین و غیراستاندارد از آن را مصرف کنند و پیش دماغ می شود آن همچنین به واسطه ی محبوبیت اندروید خُرد شود.
در جهت دیگر، یعنی سخت افزار، مایکروسافت چندین تلاش برای مهاجرت رایانه های انحصاری ویندوزی و دستگاه های تلفن همراه از اینتل به آرم ایفا داده است و غم اینک درون برخی از محصولات خود از معماری آرم بهره می برد؛ ولی مایکروسافت از اقتدار اپل در تغییر قاطع بی مو پلتفرم خود بوسیله ساختار تراشه ی جدید بی بهره است؛ بجهت سیستم عامل ویندوز مایکروسافت با مجوزهای رایانه ی شخصی تحویل داده می شود و بخانه برگشتن ها شرکت و میلیاردها کاربر وجود دارند که از مجوزهای ویندوز مصرف می کنند و این کار را برای تغییر کلی و تند معماری، بغرنج و تا اینکه غیرممکن کرده است.
اغلب دستگاه های کنونی ویندوزی مبتنی بر آرم خیر تنها مسئله ی جدیدی ارائه نمی دهند؛ بلکه با عملکرد درمانده خود وجهه ی ویندوز را همچنین ممکن است ویرانه کنند. درحال حاضر، وسیله های ویندوزی روی شاداب افزار ARM نمی تواند عملکردی نزدیک به ویندوز مبتنی بر اینتل x86 ارائه دهد و برخلاف اپل، مایکروسافت تخصص پیدایش پردازنده را نیز ندارد و این موضوع به راحتی آن را بیشتر به اینتل و کوالکام موقوف می درنگ.اپل سیلیکون چگونه بوسیله پلتفرم مک برتری می دهد
با مهاجرت از خراش های x86 اینتل بوسیله پردازنده های اپل سیلیکون، مک ها سازگاری ابدار افزاری با بقیه پلتفرم های دسکتاپ را از دست می دهند که داخل سال ۲۰۰۶ بوسیله مشت آوردند. بااین حال، دو چیز از آن زمان تبدیل کرده است: ۱. موافق آمار نیاز بوسیله اجرای ویندوز داخل مک ها بخاطر بسیاری از افراد که زمانی بسیار مهم تلقی می شد، به طرز چشمگیری کاهش یافته است؛ ۲. مایکروسافت خویشتن زیرساخت اجرای ویندوز مبتنی بر آرم را ساختن کرده است.
بوسیله موازات مهاجرت به پردازنده های اپل، مک های مبتنی کنار آرم استعداد اجرای بومی بطی ء افزارهای آرم تولیدشده برای iOS را خواهند داشت. این نه عزب بدین معنی است که توسعه ی نرم وسایل های iOS برای ارجاع و اجرا در مک کمی آسان تیز می شود؛ بلکه این امکان را برای توسعه دهندگان ثالث به بود می آورد که ابزارهای درنگ افزاری و کد تخصصی را آسان تر از گذشته مصرف کنند.
نه عزب پردازنده های مرکزی، بلکه موتورها و بخش های دیگر پردازنده، ازجمله پردازنده ی گرافیکی (GPU) سفارشی و موتور عصبی و محدودیت هایی شبیه پیشدستی کردن دهنده های فراگیری ماشین و... همچنین می توانند غلبه و ویژگی های خود را بوسیله مک های آینده انتقال دهند. برای خیلی از کاربران، این مزایای متاخر پردازنده های اپل سیلیکون می تواند ارزشمندتر از اجرای نسخه x86 ویندوز به قیافه بوک کمپ (Boot Camp) باشد.
افزون براین، به این نکته توجه کنید که تمام این موتورها و بخش های پردازنده های متاخر اپل که هرکدام برای انواع خاصی از عملیات تنظیم شده اند، تنها چند سال قدمت دارند و با دنباله ی ابتیاع آیفون و آیپد و مک های مبتنی بر اپل سیلیکون، اپل و توسعه دهندگان می توانند ویژگی های جدیدی که در آینده به رایانه های مک می آیند، روی بخش های گفته شده سازگار کنند.
اپل می تواند بوسیله جای معماری حقیقی Intel x86 که برای نمایش ی امتحان ی رایانه کلاسیک نیکوترین سازی شده است، مک های مبتنی پهلو اپل سیلیکون خود را بخاطر عرضه ی قسمت قسمت کردن ی جدیدی از لپ تاپ ها و دسکتاپ استواری کند. این وسیله ها فقط محاسبه نمی کنند؛ بلکه با یکپارچگی خود مرز بین سخت افزار و نرم ادوات را با سایر وسیله ها از بین می برند و با آن ها ادغام می شوند.
اپل قبلا اهداف مذکور را با ادغام مقدر شدن های زیادی از تراشه های سری A A موجود در مک های اخیر با استفاده از T2 دنبال کرده است و کدک های سفارشی و کنترل کننده های ذخیره سازی و محدودیت های امنیتی اپل مثل Secure Enclave را برای مک ها بوسیله ارمغان آورده.
است با یک گام جلوتر رفتن، به جای استفاده از پردازنده های اینتل و پردازنده ی گرافیکی یکپارچه ی آن و سایر محدودیت هایی که درحال مهیا خراش x86 و سخت اسباب پشتیبانی شده ی حول معماری x86 اینتل ترقی می دهد، اپل می تواند مک های آینده را به جانب جدیدی سوق دهد که رایانه های استاندارد را پشت سر بگذارد؛ دقیقا با همان روشی که آیپد را با بور از محصولات اندرویدی استثنا کرد یا روشی که پردازنده های موجود درون آیفون با سرعت فراتر از وزن صدای زیر مردانه درمقایسه با رقبا ترفیع کرده.
است اکنون زمان مناسبی برای تغییر مک ها به معماری جدید تصویربرداری و یادگیری سامان بسیار کارآمدتر، گرافیکی قدرتمند... و است که در جوهر حال ازنظر معیار با پر اب ادوات iOS خود اپل مشترک است و می تواند اکوسیستم یکپارچه تازگی را ارائد. دهد بااین اوصاف، اپل مزیت اساسی ی دیگری نیز بوسیله دست خواهد: آورد استفاده از فناوری پیشرفته ی ساخت ۵ نانومتری شرکت TSMC که بسیار جلوتر از ظرفیت تولید تراشه ی ۱۰ نانومتری اینتل در نسل دهم خراش های موسوم بوسیله Ice Lake.
است این مسئله برای اینتل نیز ضرر اهمیت به حساب می آید؛ زیرا اپل یکی از مشتریان باارزش و مبصر اینتل بوسیله شمار می. آمد باتوجه به اینکه مایکروسافت و سایر سازندگان رایانه همچنین فدایی از محصولات خود را به تولیدکنندگان تراشه های جایگزین مانند AMD و کوالکام نقل مکان کرده اند، پلتفرم Intel x86 پیش از هر زمانی به شکست صرفه جویی بوسیله (معیار Economies of) scale دچار خواهد.
وجود به یاد بیاورید این اینتل بود که با تلاش های فراخ صنعتی را به ارائه ی نوت بوک های فوق استیل پیش برد که می توانند با مک بوک ایر اپل هم چشمی. کنند همان طورکه اینتل در دستیار به رقبای اپل بخاطر ارائه ی محصولات مثل نقش مهمی ایفا کرد که توان رقابت داشتند، حال احتمال می رود مک ها بوسیله لطف پردازنده ی اختصاصی زودتر از رایانه های انحصاری و هم گام با سایر محصولات قرین گوشی های هوشمند، ساعت های هوشمند... و پیشرفت.
کنند این پیشرفتی رادیکال خواهد بود؛ از طرف رایانه های شخصی مبتنی بر پردازنده های اینتل قبلا به سرعت دستگاه های تلفن همراه پیشرفت نکرده. اند این گذار تحولی است که می تواند باعث شود شریک های دیگر به جای استفاده ی شخصی از پردازنده های اینتل و سیستم عامل مایکروسافت، رویکردهای جدیدی را امتحان کنند و نیم نگاهی بوسیله سخت افزارها و سیستم عامل های دیگر قرین لینوکس. بیندازند بی شک لینوکس بعد از مهاجرت اپل به پردازنده های مبتنی بر آرم زیادترین منفعت را خواهد.سرما با مهاجرت اپل به پردازنده های مبتنی پهلو آرم، لینوکس بیشترین سود را خواهد
برد پیش تر، ایبن آپتون، مدیرعامل رزبری پای، تغییر معماری آینده ی اپل را تأیید کرده حیات و آرم را معماری اصلی بخاطر رایانه ها می. دانست به گفته ی او، این موضوع ثابت می کند که رایانه های شخصی فقط با پردازنده های x86 مترادف نیستند و تو بلند مدت، این دگرگونی باعث می شود بیشتر ترقی دهندگان انگیزش شوند تا نرم افزار خویشتن را برای عملکرد بهتر آرم بهترین سازی. کنند در آینده ی مک OS هر اتفاقی که رخساره دهد، به صرفه اکوسیستم متن (باز) لینوکس و تو نهایت رزبری پای.
است به هر حال، چنانچه رویکرد جدید مظفر باشد و باهم اتحاد کردن های دیگر نتوانند با آن رقابت کنند، احتمالا شکوفایی عمده ای درون خرید مک ها را تماشاچی خواهیم بود که محاسبات پیشرفته و هموار و قدرتمندتر را برای کاربران خلاق، مشاغل، آموزش... و به ارمغان می آورد و پیشرفت های مشابهی تو محاسبات دسکتاپ ابداع می. کند بااین حال، چنانچه همان طورکه قبلا داخل گوشی های هوشمند و تبلت ها دیده ایم، شرکت ها اقتدار رقابت داشته باشند، صعود های فنی وسیع تری را خواهیم رویت که باعث شکوفایی صنعت می شود و می تواند دوره ی جدیدی برای کامپیوترهای شخصی بوسیله وجود.آورد بیشتر:بخوانید سامسونگ بالاخره اپل را درون تولید گوشی تو قلمرو آمریکا پشت طریق گذاشتامکان دسترسی به سرویس استادیا با مراجعت استادیوم به اپ استور فراهم شداپل واچ به درمان بختک های ناشی از اختلال اضطراب پس از سانحه کمک می کندویندوز ۱۰ و مرورگر اج تسهیم قابل توجهی از میدان کسب کرده اندآیفون ۱۲ مینی اپل از حداکثر توان شارژر MagSafe پشتیبانی نمی
ازآنجاکه این رویداد به گمان زیاد به رونمایی مدل های جدید مک مبتنی بر آرم اختصاص خواهد داشت و عزب یک روز تا شناساندن محصولات جدید اپل باقی مانده، مناقشه درباره ی تبار بعدی رایانه های مک اپل بیش از هر زمان دیگری داغ شده است.
مهاجرت به معماری متاخر
قبل از پایان این سال و آغاز دهه ی جدید، اپل آماده است تا از معماری جدیدی برای سیستم عامل خودی داشتنی مک رونمایی کند و این لول گام مهمی در آینده ی مک به احصائیه می آید. داخل چهار دهه ی گذشته، اپل به طور منحصربه ویژگی مجموعه ای از اقدامات اساسی انجام داده است تا سخت اسباب مک را به معماری تراشه های کاملا جدید و متفاوتی تغییر دهد.
هیچ پلتفرم محاسباتی دیگری حتی درون مقیاس مشابه، چنین رفتار پیچیده ای را حتی یک وعده با موفقیت اجرا نداده است، چه برسد به جدیت برای سه تبدیل عمده ی پلتفرم که اپل در مک خلق کرده است: از موتورولا ۶۸۰۰۰ به PowerPC در دهه ی ۱۹۹۰، پس ازآن به معماری Intel x86 در دهه ی ۲۰۰۰ به و اکنون مهاجرت به معماری آرم (ARM) و پردازنده های عام نقشه کشی شده ی خود اپل.
هر مهاجرت شامل تلاش های گسترده ای بخاطر نه تنها تحویل سخت افزار جدید، بلکه تغییر سیستم عامل های گسترده ی درنگ افزاری و ابداع ابزارهای ترقی جدید بخاطر به حداقل رساندن مشکلات تو واگذاری کاربران و توسعه دهندگان است.
هنگامی که اپل در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ به پردازنده های PowerPC مهاجرت کرد، سایر سیستم عامل ها و کامپیوترهای آن ساعت ازجمله Windows NT مایکروسافت، Commodore Amiga ،IBM's OS/2 و بسیاری دیگر نیز قرار حیات مشابه اپل و به صورت موازی انتقال معماری خود را اجرا دهند.
توانایی تحدید به بی تا اپل در مهاجرت کامل به پردازنده های PowerPC درنهایت نتوانست آن طور که انتظار می رفت، بوسیله سود اپل تمام شود؛ چراکه دیگر شرکت ها داخل ایفا این فقره انقراض خوردند و درنتیجه، اپل یکتا شرکت مهمی بود که از PowerPC یکروز می برد.
باتوجه بوسیله آنچه گفته شد، با وجود موفقیت آمیزبودن گذار اپل بوسیله معماری PowerPC و دشواری آن مهاجرت و حاصل ی غیرمنتظره اش، ممکن است حاکی از آن باشد که شاید سعی بخاطر اجرا چنین امر پیچیده و خطرناکی درنهایت سهو بوده باشد.مقاله های مرتبط:اپل احتمالا در حال حکم روی مک پروی کوچک تر استتصاویر مفهومی از آی مک مبتنی به خشکی امدن آرم؛ حاشیه ی کم و طراحی مدرن
مهاجرت اپل بوسیله پردازنده های مبتنی بر اینتل حدود یک دهه بعد به عنوان حرکتی استراتژیک و استادانه مدح شد و این امکان را به اپل عدالت که وارد بازارهای متاخر شود و درنهایت، جهیز عامل مک خویشتن را به طرز چشمگیری اتساع دهد. بااین حال، موفقیت اپل در مهاجرت به معماری x86 و پردازنده های اینتل تا پیمانه بیش زیادی مدیون تجربه ی قبلی این همدستی داخل مهاجرت از معماری موتورلا ۶۸۰۰۰ بوسیله PowerPC و فراگیری نحوه ی اجرای این طور انتقالی بود.جریان مهاجرت اپل به پردازنده های اپل سیلیکون بخاطر بیش از یک دهه داخل حال عمل است
بسیار مهم است که بدانیم اپل چرا و چگونه از مهاجرت دوباره و استعمال از خراش هایی با معماری عام خودش بوسیله جای معامله قطعات ازپیش آماده سود می سرما. اپل می تواند با استفاده از پردازنده های اختصاصی خود جدول زمانی و تولید کامپیوترهای مک را بیشتر کنترل کند. بوسیله نعوظ رک برملا است که روابط اپل و اینتل در چند سال گذشته به دلیل تأخیرهای وافر درون تولید تراشه به اندوه ریخته است. اپل می تواند با این کار تمام مشکلات پیش آمده را حل و محصولاتش را در بازه ی زمانی منظم تری رونمایی کند. این مهاجرت حتی درون سیستم عامل مک همچنین بسیار تأثیرگذار است.
آن طور که بوسیله نظر می رسد، حرکت اپل به سمت پردازنده های اپل سیلیکون حرکت چندان جدیدی نیست؛ مربوط به کوپرتینویی ها بیش از یک دهه برای این حرکت برنامه ریزی کرده اند و می نبوغ گفت از یک دهه پیش به فکر شروع این مهاجرت بوده اند. اپل از سال ۲۰۰۸ در حال توسعه ی پردازنده های مجتمع (SoC) عام اش بوده است. این تلاش درنهایت به ساخت خراش ی A4 منجر شد که داخل محصولاتی مثل آیفون ۴ و آیپد اورجینال (اولیه آیپد) و اولین اپل تی وی مبتنی به خشکی امدن iOS به کار رفت.
همچنین، اپل این قدم را فراتر گذاشت و داخل سال ۲۰۱۶، توسعه ی اولین مک های مهیا به پردازنده ی T1 را آغاز کرد. پردازنده ی سابق الذکر برای قابلیت هایی مانند کنترل امنیت تاچ آیدی (Touch ID) و ارائه ی محدودیت های مدیریت و کنترل سیستم (System Management Controller) طراحی شده بود و می توانست مک های مبتنی پهلو اینتل اپل را از دیگر رایانه های موجود در میدان متمایز کند.
اپل حتی قبل از پردازنده ی T1، میکروکنترلر SMC اختصاصی توسعه داده بود که مدیریت انرژی مکینتاش، شارژ باتری، زمان آماده به فقره شدن دستگاه، حالت های نمایش ویدئو و سایر محدودیت های شخصی سازی شده و درنهایت تجربه ی استفاده از مک را گشایش می بخشد.
از سال ۲۰۱۷، اپل در مک های جدید از نسل جدید تراشه های امنیتی موسوم به T2 مصرف می کند. این تراشه ی ۶۴ بیتی از رمزگذاری دیسک خمود تا پردازش شمایل و محدودیت هایی مانند آیپد سایدکار (iPad Sidecar) و کنترل و بهبود اشباع را برای کاربران مک به ارمغان آورد و امتحان ی اپل را تو تولید پردازنده برای مک ها یک پله بالا سرما. درحقیقت، می توان گفت درون چند سال گذشته مک های مجهز به تراشه ی T2 همان اپل سیلیکون هایی بودند که درکنار پردازنده های اینتل سازگاری بطی ء افزاری بومی x86 را ارائه می دادند.چگونه اپل مجبور بوسیله مهاجرت بوسیله اینتل شد
درحال حاضر، رایانه های مک اپل از همان معماری x86 اینتلی مصرف می کنند که سایر کامپیوترهای معیار صنعت، مانند PCهای ویندوزی یا لینوکسی از آن استفاده می کنند. درواقع به لطف تراشه های اینتل است که مک های امروزی می توانند درنگ افزارهای ویندوزی یا نمونه هایی از سرورهای لینوکسی را به راحتی اجرا کنند. از این تعهد پرداخت و سازگاری، بوسیله عنوان برهان حقیقی انتقال اپل بوسیله تراشه های اینتل داخل سال ۲۰۰۶ عنوان می شود.اصلی ترین دلیل مهاجرت اپل به پردازند های اینتل سازگاری با سایر پلتفرم ها نشانی می شود
قبل از مهاجرت اپل به پردازنده های اینتل، کوپرتینویی ها از تراش های PowerPC مصرف می کردند که غول فناوری آن زمان، یعنی IBM، آن را برای اپل طراحی می کرد که داخل آن زمان، روی کاغذ مزایای فنی بیشتری درمقایسه با تراشه های x86 عرضه می عدالت. بااین حال، PowerPC با گذشت زمان نتوانست پابه پای اینتل و معماری x86 رشد کند؛ اتفاقی که برهان عمده ی آن مسائل اقتصادی بود.
تا سال ۲۰۰۴، اپل تنها فروشنده ی مهمی وجود که از تراشه های PowerPC در محصولات خویشتن استفاده می کرد. داخل آن سوی میدان، بیشتر رایانه های موجود روی تراش های x86 اینتل متحد شده بودند و مقیاس اقتصادی گسترده ای را ایجاد کردند که درادامه ی سرمایه گذاری اینتل تو سلاله های بعد اینده تراش های x86 بیش مؤثر وجود. باتوجه به اینکه خرید مک بسیار آهسته نمو می کرد و هیچ چشم اندازی برای افزایش مطالبه برای تراشه های PowerPC بود نداشت، جهت و منابع مالی اندکی بخاطر ترقی ی معماری PowerPC و رقابت با نسل های متاخر پردازنده های x86 اینتل وجود داشت.
ترقی ی تبار های جدید از پردازنده امر زیاد پرهزینه ای حیات که فقط از عهده داری ی یک سازنده ی رایانه ی شخصی (اپل) برنمی آمد که فقط حدود ۳٫۳ میلیون مک تو سال به فروش می رساند. درون سال ۲۰۰۴، رایانه های شخصی با سیستم عامل ویندوز ۵۶ برابر بیشتر از مک های اپل فروش داشتند. در آن سال، سازندگان رایانه درمجموع ۱۸۲٫۵ میلیون رایانه ی شخصی فروختند که باعث شد فاصله ی بسیار بین سیستم عامل مکینتاش مبتنی پهلو پاور پی سی و پلتفرم Intel PC ایجاد شود.
دگرگونی معماری، عزب راهی حیات که اپل می توانست بوسیله واسطه ی آن شکاف ایجادشده را پر یواش و معیار اقتصادی اینتل را به مک ها آورد. این امر باعث شد اپل نه تنها با رقبای باطراوت افزاری خود همراه شود؛ بلکه با استفاده از آن و نمایش ی قابلیت های جدید امنیتی و استعداد های جدید macOS، ارزش بی نظیری به سیستم عامل خویشتن اضافه و محبوبیت آن را دو چندان کند.
تو سال ۲۰۱۲، هوراس ددیو (Horace Dediu) توضیح داد که اپل چگونه توانست با مک های اینتلی نسبت فروش Mac به PC را به سرعت افزایش و موضع غالب مایکروسافت را در رایانه های انحصاری تحول دهد. در بی پرده زیر، فروش رایانه های شخصی مبتنی پیاده شدن ویندوز را بوسیله عارض ضریبی از فروش مایه های اپلی بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ مشاهده می کنید که از عملکرد فوق العاده ی اپل بعد از مهاجرت به پردازنده های اینتل و البته معرفی کردن آیپدها و آیفون ها حکایت می یواش.
نسبت دستگاه های ویندوزی به دستگاه های اپلی با گذشت زمان اپل پلتفرمی جدید غیر اینتلی و بزرگ تیز از مک ایجاد کرد
تغییر زیاد اساسی دیگر، بلافاصله پس از مهاجرت به پردازنده های اینتل اتفاق افتاد که باعث شکل گیری اپل کنونی شد: عرضه ی آیفون داخل سال ۲۰۰۷ و بوسیله دنبال آن تبلت آیپد (iPad) مبتنی بر iOS در سال ۲۰۱۰. این دو محصول آینده ی درخشان اپل را شکل دادند و آن را به همدستی دوتریلیون دلاری کنونی تغییر کردند.
در دهه ای که گذشت، پلتفرم متاخر iOS اپل (مبتنی بر macOS) حداقل به معادل ی ویندوز، لینوکس، ChromeOS خواه هر سیستم عامل دسکتاپ یا موبایل دیگری بزرگ و به عقیده ی فدایی حتی تأثیرگذارتر شد. نکته ی اساسی پلتفرم جدید اپل آن بود که نیازی غصه بوسیله تراش های اینتل نداشت. اگرچه بسیاری از تحلیلگران صنعت قصد داشتند آیپد را تنها یک «مایه مصرف محتوا» نشان دهند، گشادگی سریع العمل ابتیاع iPad و کاربرد از آن برای تولید محتوا، اپل را به یکی از تولید کننده های بزرگ رایانه های انحصاری در گیتی تغییر کرد.
واقعیت این حیات که کاربران با استفاده از آیپدها و آیفون ها کارهایی انجام می دادند که به رخساره سنتی تو حیطه ی وظایف کامپیوترهای شخصی مدح می شدند و درعین حال کاربردهای جدیدی بخاطر رایانه های موبایلی ایجاد می کردند که رایانه های شخصی مبتنی کنار اینتل نمی توانستند با آن ها رقابت کنند. این میزان ای کلاسیک از نوآوری دگرگونی آفرین (Disruption) است؛ دشت نوآورانه ی جدیدی (آیفون و آیپد) که می توانست به طور مؤثر در طبق گزینه ی تیره نم و گران قیمت تر موجود در بازار رقابت کند که قابلیت های آن بیش از نیاز کابر بود (PCها).
با وجود تلاش های مختلف مایکروسافت بخاطر تاسیس ویندوز موبایل و تلاش های مختلف اینتل بخاطر فروش تراشه های x86 با سری پردازنده های موسوم بوسیله اتم (Atom) در محصولات لینوکس و اندروید و تلاش های گوگل بخاطر الگوگرفتن از آیپد با استفاده از اندروید (اندروید مصرف شده در تبلت ها) و مقابله با آن با لپ تاپ های مبتنی بر وب (کروم OS)، همگی ضعف خوردند و هیچ همدستی دیگری نتوانسته است پلتفرم برنامه های محاسباتی موبایل خلق کند که اقتدار رقابت تجاری با iOS و iPad OS اپل را درون استاندارد مشابه و نتایج تجاری شبیه داشته باشد.
درحقیقت، دلیل اینکه باهم اتحاد کردن های دیگر نتوانستند به موفقیت اپل برسند، این وجود که هیچ کس بوسیله رخ طولانی و کمال از اپل سرمشق نگرفت. گوگل با ChromeOS نزدیک ترین حالت را بوسیله اپل داشت و برقرار مانند مک های مبتنی بر اینتل، سیستم عامل منحصر به بی نظیر با سخت ادوات نسبتا استانداردی روش اندازی کرد؛ اما گوگل درنهایت، تو بیرون از مدارس ایالات متحده که اغلب به دنبال شاداب افزار زیاد مناسب بودند، نتوانست موفقیت خاصی برای کروم OS به مشت آورد.
تو دنیای اندروید نیز، تولیدکنندگانی که از مجوزهای اندروید در تلفن های هوشمند خود استعمال می کنند، به موفقیت و فروش زیادی رسیده اند؛ ولی ارزش پلتفرم اندروید بین فروشگاه های نرم افزاری متعدد و شرکت های باطراوت افزاری مختلف تقسیم شده است. این داخل حالی است که موفقیت سخت افزاری و نرم افزاری اکوسیستم iOS، چه ازلحاظ اعداد و ارقام و چه ازلحاظ مالی، تماما متعلق بوسیله اپل است.
ازآنجاکه اپل هم مانند دیگر تولیدکنندگان موبایل درون دستگاه های iOS خود از تراش های آرم استعمال می کرد، از تلاش مشترک دیگر باهم اتحاد کردن های جهان بخاطر توسعه ی این معماری پردازنده و ابزارهای درنگ افزاری مبتنی کنار آن شبیه کامپایلرها و... سود می سرما. دقیقا همان طورکه مک ها از معماری رایج پردازنده های دسکتاپ سود می بردند و اپل تمرکز خود را بوسیله جای ترقی ی پر اب افزار روی ترقی ی فردی های متمایزکننده ی نرم افزاری در macOS گذاشته بود، دستگاه های موبایلی اپل نیز از معماری متداول دنیای موبایل، یعنی ARM برای iOS و iPadOS استفاده می کردند و انفراد های کند افزاری را اسکناس تمایز خود درمقایسه با اندروید کرده بودند.
دراین میان، اختلاف دیگری نیز وجود داشت: درحالی که مک های اپل انتخابی مگر استفاده ی طولانی و کمال و بدون انحصاری سازی از پردازنده های x86 اینتل نداشتند، معماری آرم به وضع ای وجود که اپل می توانست در عارض تهیه ی مجوز، به طور مستقل پردازنده های خود را ترقی دهد و نبوغ های اختصاصی و متمایزکننده ی خود را بوسیله آن اضافه کند؛ درست شبیه همان طرز کار که اپل با نرم وسایل خود درون macOS، iOS و iPadOS می کند.
حال اپل با ارجاع قبیله های اینده مک ها بوسیله پردازنده های تقویت شده و تحدید به فرد خود، مجددا می تواند غصه مقیاس اقتصادی را دوباره احیا کند و هم از پیشرفت ها و قابلیت های متمایزکننده بهره مند شود که بها بی نظیری بوسیله علیه می بخشد. پیش زیرفون سایر رقبا بارها سعی کرده اند این فقره را در فضای رایانه شخصی و موبایل انجام دهند؛ اما هربار شکست زده اند.
در حصه سیستم عامل، هر دو شریک سامسونگ و ال جی تلاش کرده اند تا سیستم عامل های منحصر به فرد خویشتن را (Tizen و webOS) بخرند یا توسعه دهند؛ بااین حال، تو خارج از بازارهای کوچک تری مشابه تلویزیون و ساعت های هوشمند، اندروید به نعوظ مؤثری توانایی آن ها را درون توسعه ی سیستم عاملی متمایز روی سخت ادوات نمونه یا تلفن یا تبلت ها بست کرده است و با محبوبیت خویشتن دستور ی ورود سیستم عامل های دیگر را نمی دهد.
هواوی همچنین بوسیله برهان ممانعت ایالات متحده از استفاده از اندروید گوگل، ادعا کرده است که به زودی داخل محصولات خویشتن از سیستم عامل موسوم بوسیله هارمونی OS کاربرد خواهد کرد. باوجوداین، این فرمان فقط بیع هواوی را مختل خواهد کرد؛ در مقابل خریداران گوشی های هوشمند اندرویدی نمی خواهند گزینه ی جایگزین و غیراستاندارد از آن را مصرف کنند و پیش دماغ می شود آن همچنین به واسطه ی محبوبیت اندروید خُرد شود.
در جهت دیگر، یعنی سخت افزار، مایکروسافت چندین تلاش برای مهاجرت رایانه های انحصاری ویندوزی و دستگاه های تلفن همراه از اینتل به آرم ایفا داده است و غم اینک درون برخی از محصولات خود از معماری آرم بهره می برد؛ ولی مایکروسافت از اقتدار اپل در تغییر قاطع بی مو پلتفرم خود بوسیله ساختار تراشه ی جدید بی بهره است؛ بجهت سیستم عامل ویندوز مایکروسافت با مجوزهای رایانه ی شخصی تحویل داده می شود و بخانه برگشتن ها شرکت و میلیاردها کاربر وجود دارند که از مجوزهای ویندوز مصرف می کنند و این کار را برای تغییر کلی و تند معماری، بغرنج و تا اینکه غیرممکن کرده است.
اغلب دستگاه های کنونی ویندوزی مبتنی بر آرم خیر تنها مسئله ی جدیدی ارائه نمی دهند؛ بلکه با عملکرد درمانده خود وجهه ی ویندوز را همچنین ممکن است ویرانه کنند. درحال حاضر، وسیله های ویندوزی روی شاداب افزار ARM نمی تواند عملکردی نزدیک به ویندوز مبتنی بر اینتل x86 ارائه دهد و برخلاف اپل، مایکروسافت تخصص پیدایش پردازنده را نیز ندارد و این موضوع به راحتی آن را بیشتر به اینتل و کوالکام موقوف می درنگ.اپل سیلیکون چگونه بوسیله پلتفرم مک برتری می دهد
با مهاجرت از خراش های x86 اینتل بوسیله پردازنده های اپل سیلیکون، مک ها سازگاری ابدار افزاری با بقیه پلتفرم های دسکتاپ را از دست می دهند که داخل سال ۲۰۰۶ بوسیله مشت آوردند. بااین حال، دو چیز از آن زمان تبدیل کرده است: ۱. موافق آمار نیاز بوسیله اجرای ویندوز داخل مک ها بخاطر بسیاری از افراد که زمانی بسیار مهم تلقی می شد، به طرز چشمگیری کاهش یافته است؛ ۲. مایکروسافت خویشتن زیرساخت اجرای ویندوز مبتنی بر آرم را ساختن کرده است.
بوسیله موازات مهاجرت به پردازنده های اپل، مک های مبتنی کنار آرم استعداد اجرای بومی بطی ء افزارهای آرم تولیدشده برای iOS را خواهند داشت. این نه عزب بدین معنی است که توسعه ی نرم وسایل های iOS برای ارجاع و اجرا در مک کمی آسان تیز می شود؛ بلکه این امکان را برای توسعه دهندگان ثالث به بود می آورد که ابزارهای درنگ افزاری و کد تخصصی را آسان تر از گذشته مصرف کنند.
نه عزب پردازنده های مرکزی، بلکه موتورها و بخش های دیگر پردازنده، ازجمله پردازنده ی گرافیکی (GPU) سفارشی و موتور عصبی و محدودیت هایی شبیه پیشدستی کردن دهنده های فراگیری ماشین و... همچنین می توانند غلبه و ویژگی های خود را بوسیله مک های آینده انتقال دهند. برای خیلی از کاربران، این مزایای متاخر پردازنده های اپل سیلیکون می تواند ارزشمندتر از اجرای نسخه x86 ویندوز به قیافه بوک کمپ (Boot Camp) باشد.
افزون براین، به این نکته توجه کنید که تمام این موتورها و بخش های پردازنده های متاخر اپل که هرکدام برای انواع خاصی از عملیات تنظیم شده اند، تنها چند سال قدمت دارند و با دنباله ی ابتیاع آیفون و آیپد و مک های مبتنی بر اپل سیلیکون، اپل و توسعه دهندگان می توانند ویژگی های جدیدی که در آینده به رایانه های مک می آیند، روی بخش های گفته شده سازگار کنند.
اپل می تواند بوسیله جای معماری حقیقی Intel x86 که برای نمایش ی امتحان ی رایانه کلاسیک نیکوترین سازی شده است، مک های مبتنی پهلو اپل سیلیکون خود را بخاطر عرضه ی قسمت قسمت کردن ی جدیدی از لپ تاپ ها و دسکتاپ استواری کند. این وسیله ها فقط محاسبه نمی کنند؛ بلکه با یکپارچگی خود مرز بین سخت افزار و نرم ادوات را با سایر وسیله ها از بین می برند و با آن ها ادغام می شوند.
اپل قبلا اهداف مذکور را با ادغام مقدر شدن های زیادی از تراشه های سری A A موجود در مک های اخیر با استفاده از T2 دنبال کرده است و کدک های سفارشی و کنترل کننده های ذخیره سازی و محدودیت های امنیتی اپل مثل Secure Enclave را برای مک ها بوسیله ارمغان آورده.
است با یک گام جلوتر رفتن، به جای استفاده از پردازنده های اینتل و پردازنده ی گرافیکی یکپارچه ی آن و سایر محدودیت هایی که درحال مهیا خراش x86 و سخت اسباب پشتیبانی شده ی حول معماری x86 اینتل ترقی می دهد، اپل می تواند مک های آینده را به جانب جدیدی سوق دهد که رایانه های استاندارد را پشت سر بگذارد؛ دقیقا با همان روشی که آیپد را با بور از محصولات اندرویدی استثنا کرد یا روشی که پردازنده های موجود درون آیفون با سرعت فراتر از وزن صدای زیر مردانه درمقایسه با رقبا ترفیع کرده.
است اکنون زمان مناسبی برای تغییر مک ها به معماری جدید تصویربرداری و یادگیری سامان بسیار کارآمدتر، گرافیکی قدرتمند... و است که در جوهر حال ازنظر معیار با پر اب ادوات iOS خود اپل مشترک است و می تواند اکوسیستم یکپارچه تازگی را ارائد. دهد بااین اوصاف، اپل مزیت اساسی ی دیگری نیز بوسیله دست خواهد: آورد استفاده از فناوری پیشرفته ی ساخت ۵ نانومتری شرکت TSMC که بسیار جلوتر از ظرفیت تولید تراشه ی ۱۰ نانومتری اینتل در نسل دهم خراش های موسوم بوسیله Ice Lake.
است این مسئله برای اینتل نیز ضرر اهمیت به حساب می آید؛ زیرا اپل یکی از مشتریان باارزش و مبصر اینتل بوسیله شمار می. آمد باتوجه به اینکه مایکروسافت و سایر سازندگان رایانه همچنین فدایی از محصولات خود را به تولیدکنندگان تراشه های جایگزین مانند AMD و کوالکام نقل مکان کرده اند، پلتفرم Intel x86 پیش از هر زمانی به شکست صرفه جویی بوسیله (معیار Economies of) scale دچار خواهد.
وجود به یاد بیاورید این اینتل بود که با تلاش های فراخ صنعتی را به ارائه ی نوت بوک های فوق استیل پیش برد که می توانند با مک بوک ایر اپل هم چشمی. کنند همان طورکه اینتل در دستیار به رقبای اپل بخاطر ارائه ی محصولات مثل نقش مهمی ایفا کرد که توان رقابت داشتند، حال احتمال می رود مک ها بوسیله لطف پردازنده ی اختصاصی زودتر از رایانه های انحصاری و هم گام با سایر محصولات قرین گوشی های هوشمند، ساعت های هوشمند... و پیشرفت.
کنند این پیشرفتی رادیکال خواهد بود؛ از طرف رایانه های شخصی مبتنی بر پردازنده های اینتل قبلا به سرعت دستگاه های تلفن همراه پیشرفت نکرده. اند این گذار تحولی است که می تواند باعث شود شریک های دیگر به جای استفاده ی شخصی از پردازنده های اینتل و سیستم عامل مایکروسافت، رویکردهای جدیدی را امتحان کنند و نیم نگاهی بوسیله سخت افزارها و سیستم عامل های دیگر قرین لینوکس. بیندازند بی شک لینوکس بعد از مهاجرت اپل به پردازنده های مبتنی بر آرم زیادترین منفعت را خواهد.سرما با مهاجرت اپل به پردازنده های مبتنی پهلو آرم، لینوکس بیشترین سود را خواهد
برد پیش تر، ایبن آپتون، مدیرعامل رزبری پای، تغییر معماری آینده ی اپل را تأیید کرده حیات و آرم را معماری اصلی بخاطر رایانه ها می. دانست به گفته ی او، این موضوع ثابت می کند که رایانه های شخصی فقط با پردازنده های x86 مترادف نیستند و تو بلند مدت، این دگرگونی باعث می شود بیشتر ترقی دهندگان انگیزش شوند تا نرم افزار خویشتن را برای عملکرد بهتر آرم بهترین سازی. کنند در آینده ی مک OS هر اتفاقی که رخساره دهد، به صرفه اکوسیستم متن (باز) لینوکس و تو نهایت رزبری پای.
است به هر حال، چنانچه رویکرد جدید مظفر باشد و باهم اتحاد کردن های دیگر نتوانند با آن رقابت کنند، احتمالا شکوفایی عمده ای درون خرید مک ها را تماشاچی خواهیم بود که محاسبات پیشرفته و هموار و قدرتمندتر را برای کاربران خلاق، مشاغل، آموزش... و به ارمغان می آورد و پیشرفت های مشابهی تو محاسبات دسکتاپ ابداع می. کند بااین حال، چنانچه همان طورکه قبلا داخل گوشی های هوشمند و تبلت ها دیده ایم، شرکت ها اقتدار رقابت داشته باشند، صعود های فنی وسیع تری را خواهیم رویت که باعث شکوفایی صنعت می شود و می تواند دوره ی جدیدی برای کامپیوترهای شخصی بوسیله وجود.آورد بیشتر:بخوانید سامسونگ بالاخره اپل را درون تولید گوشی تو قلمرو آمریکا پشت طریق گذاشتامکان دسترسی به سرویس استادیا با مراجعت استادیوم به اپ استور فراهم شداپل واچ به درمان بختک های ناشی از اختلال اضطراب پس از سانحه کمک می کندویندوز ۱۰ و مرورگر اج تسهیم قابل توجهی از میدان کسب کرده اندآیفون ۱۲ مینی اپل از حداکثر توان شارژر MagSafe پشتیبانی نمی
- ۹۹/۰۸/۲۰